5 pytań do Ewy Choduń - "Teraz wolę mieć coś później, ale dokładnie takie, o jakim marzę"

Zaglądamy do minimalistycznego wnętrza mieszkania Ewy Choduń z bloga czarnaewcia.pl, która ukochała sobie trzy barwy: białą, szarą i niebieską. W wywiadzie opowiada o tym, skąd czerpie inspiracje i zdradza przepis na urządzenie mieszkania zgodnie ze sobą. Zapraszamy do przeczytania.

Ewo, w jaki sposób szukasz inspiracji do swojego wnętrza?

Szukam inspiracji na każdym kroku, a w zasadzie szczególnie nie szukam, znajduję je przypadkowo obserwując otoczenie wokół siebie. W ten sposób najczęściej powstają pomysły, które wykorzystuję później w swoich wnętrzach. Dużo inspiracji czerpię podczas naszych podróży, przykładowo pomysł na betonowy blat w kuchni zrodził się w restauracji we Włoszech. Do mozaiki z kafli, którą mamy w kuchni i łazience zainspirowała mnie Hiszpania i ich kafelki azulejos, które widziałam w Andaluzji na każdym kroku. Z kolei podczas wizyt w Skandynawii co rusz zachwycałam się ich estetyką, designem, białymi wnętrzami i prostotą, co też wniosłam do swojego mieszkania.

Które z pomieszczeń w domu jest Twoim ulubionym?

W naszym domu są tylko 4 pomieszczenia: sypialnia dziewczynek, nasza sypialnia, łazienka i wielka wspólna przestrzeń, na rzecz której zrezygnowaliśmy z wszystkich ścian, które oryginalnie były w projekcie. I to jest właśnie moje ulubione pomieszczenie, duża otwarta przestrzeń, w której znajduje się kuchnia, jadalnia, salon, korytarz. Spędzamy tam wspólnie większość czasu. Uwielbiam panujący tu gwar, te niekończące się rozmowy, zazwyczaj kilka toczących się jednocześnie, sprzątanie miliona zabawek ze stołu, żeby podać śniadanie i spędzić przy nim te nasze ulubione chwile, nawet to potykanie się o porozrzucane po podłodze zabawki lubię (chyba, że to akurat klocek Lego).

Co jest dla Ciebie istotne w urządzaniu pokoju dziecka?

Dla mnie ważne jest, żeby w każdym pomieszczeniu były wydzielone strefy, do odpoczynku, do pracy, do zabawy. Tak też się starałam urządzić pokój dziewczynek. Bardzo mi zależało, żeby na początek miały wspólny, dość spory pokój, liczę na to, że to im ułatwi nawiązać ze sobą głęboką więź. Pogaduchy wieczorem przy zgaszonym świetle, wymyślanie historii, opowiadanie tajemnic, bardzo lubię wspominać te chwile ze swojego dzieciństwa. Tak naprawdę, to cały dom urządzony jest z myślą o dzieciach: duża wspólna przestrzeń, w której spędzamy z nimi całe dnie, duży stół, przy którym mogą teraz malować, a później odrabiać lekcje, huśtawka która wisi na środku salonu.

Bez jakich dekoracji nie wyobrażasz sobie domu?

Świeżych kwiatów - jestem od nich uzależniona, muszą być w co najmniej jednym wazonie. Wiosną dom wypełniają kwitnące gałęzie, potem ukochane piwonie, latem polne kwiaty, a zimą gałązki świerków. Lubię kiedy dom wypełniają dekoracje związane z aktualną porą roku. Podoba mi się również kiedy dom zdobią przedmioty, które charakteryzują w jakiś sposób ludzi, którzy w nim mieszkają. My przykładowo dużo czasu spędzamy na podróżowaniu, dlatego nasz dom wypełniają zdjęcia zrobione w różnych zakątkach Europy. Mamy też dużą drewnianą mapę, na której zaznaczamy pinezkami, miejsca które odwiedziliśmy. Odkąd mamy dzieci, to bardzo lubię też zdobić ściany ich rysunkami.

Co mogłabyś poradzić osobom, które zaczynają urządzać swoje mieszkanie?

Poradziłabym przede wszystkim nie patrzeć na trendy, modę, jaka aktualnie panuje, tylko wsłuchać się w siebie. Zastanowić się co nam się podoba, czego potrzebujemy. Bo nasz gust i poczucie estetyki zmieniają się wolniej niż moda, czy aktualne trendy. Ja na przykład urządziłam mieszkanie w kolorach biało-szaro-niebieskich, bo w takich kolorach od zawsze czuję się dobrze (w mojej garderobie od lat panuje tylko takie zestawienie kolorystyczne ;)). Kiedyś popełniłam błąd i pomalowałam ścianę w sypialni na zielono, bo bardzo mi się spodobała u kogoś (dodam, że nigdy nie ubrałabym nic zielonego, nie czuję się w nim dobrze), z tym kolorem nie wytrzymałam miesiąca! Przemalowałam na niebiesko i wreszcie mogłam spać. I jeszcze jedna rada - nie robić wszystkiego na raz. Urządzać na spokojnie. Dwa razy się zastanowić czy dana rzecz na pewno pasuje, czy jest potrzebna i czy ona nam się tak naprawdę bardzo, bardzo podoba.

Kiedyś zdarzało się, że kupowałam coś na szybko, niekoniecznie odpowiadającego moim wyobrażeniom. Wydawało mi się, że nie mogę bez tego dłużej żyć. Teraz wolę mieć coś później, ale dokładnie takie, o jakim marzę. Przykładowo, spaliśmy kilka miesięcy na samym materacu, ponieważ szukałam ramy do naszego łóżka, która w pełni by nam odpowiadała. Nie mogłam znaleźć nic ciekawego, więc ramę zrobiliśmy sami (a uściślając ja wymyśliłam, a mąż zrobił ;)). Warto było czekać i poświęcić trochę pracy, bo teraz jest dokładnie taka, jaką ją sobie wymyśliłam, do tego ma duszę i nie zamienię jej już na żadną inną.